Szkoła szwajcarska: bez patosu i bez zadęcia budować wodociągi i kanały, jezdnie i chodniki, szkoły, dbać o estetykę domów, gospód i zieleni miejskiej. A jak już wszystko gra, to na koniec można zbudować coś ponadprzeciętnego: dom, ten koło kościoła przetworzyć na muzeum, w którym wisi jedno cudo malarstwa i zbudować stadion dla całego kantonu.
Szkoła rosyjska: w środku miasta wykreować piękny plac z wielkim pomnikiem, komitetem partii, stały cyrk i halę mistrzów, a na przedmieściach błotniste drogi, odrapane domy, składziki złomu, rachityczna zieleń, pijacy podpierający płoty.
Nie wstydźmy się gospodarności „szwajcarskiej”. Kto nie ma kompleksu niższości, nie musi udowadniać światu, że jest wielki, bo zostaną po nim inwestycje większe niż w sąsiedniej wiosce, wybudowane kosztem „niedojadania”. Polecam bajeczkę Krasickiego.
Wół Minister
Kiedy wół był ministrem i rządził rozsądnie,
Szły, prawda, rzeczy z wolna, ale szły porządnie.
Jednostajność na koniec monarchę znudziła:
Dał miejsce woła małpie lew, bo go bawiła.
Dwór był kontent, kontenci poddani z początku;
Ustała wkrótce radość, nie było porządku;
Pan się śmiał, śmiał minister, płakał lud ubogi.
Kiedy więc coraz większe nastawały trwogi,
Zrzucono z miejsca małpę. Żeby złemu radził,
Wzięto lisa: ten pana i poddanych zdradził.
Nie osiedział się zdrajca i ten który bawił,
Znowu wół był ministrem i wszystko naprawił.
Autor to wiceprzewodniczący Rady Miasta. W latach 1998-2000 burmistrz Garwolina. Umożliwił rozbudowę Esmeraldy (400 miejsc pracy) do obecnej formy fabryki Avon (3000 miejsc pracy).
